زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

وصف شبهی





وصف شبهی، وصف مشتمل بر صفت دارای مناسبت ذاتی با حکم می‌باشد.


۱ - تعریف



وصف شبهی، وصفی است که همواره همراه حکم است (اطراد) و مناسبت ذاتی با حکم ندارد، ولی به سبب اشتمال آن بر وصف دیگری که مناسبت ذاتی با حکم دارد، این وصف نیز مناسبت تبعی با حکم پیدا می‌کند.

۲ - نکته



شبه نزد اصولی‌ها در دو معنا به کار می‌رود:
۱. به معنای مسلکی از مسالک علت ، که طریق کشف علت در قیاس است، و از طریق شبه اثبات می‌شود که وصف شَبَهی، علت برای حکم می‌باشد؛
۲. به معنای وصفی که علیت آن برای حکم از طریق مسلک شبه که از مسالک علت است به اثبات رسیده است
[۱] اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج ۴، ص ۹۸

اما در عمل، از نظر بحث، تفاوتی بین این دو قرار داده نشده است و در بیشتر اوقات، وصف شبهی و شبه در یک معنا به کار می‌رود و در بعضی از کتاب‌ها، شبه را به وصف شبهی تعریف نموده‌اند
[۲] اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج ۱، ص ۶۶۱



۳ - پانویس


 
۱. اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج ۴، ص ۹۸
۲. اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج ۱، ص ۶۶۱


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۹۱، برگرفته از مقاله «وصف شبهی».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.